برای خرید پستی
نرم افزار آموزش سنتور اورجینال رو دکمه زیر کلیک کنید(ابتدا
نرم افزار آموزش سنتور اورجینال را تحویل بگیرید سپس وجه آنرا درب منزل بپردازید)
برای توضیحات کامل
نرم افزار آموزش سنتور اورجینال و رفتن به صفحه اصلی محصول در ایران مارکت رو دکمه زیر کلیک کنید
قیمت: 12,500 تومان توضیحات محصول :
این نرم افزار شامل :
آموزش تئوری موسیقی : شناخت نتها , سکوتها , ریتم , وزن خوانی و ... توضیحاتی پیرامون سنتور و مختصات آن , مضراب سنتور , موسیقی دستگاهی ایران , ردیفهای معتبر برای سنتور , لیست نوازندگان برجسته سنتور در صده اخیر طریقه صحیح نشستن پشت سنتور و گرفتن مضراب و نواختن آن , کوک کردن سنتور , و تمرینات مضراب زنی به همراه تصویر برداری از سه زاویه و .... اجرای تمرینهایی در دستگاه شور , آواز ابوعطا و
امکانات نرم افزار :
امکان انتخاب زاویه دید و انتخاب دوربین
امکان چاپ نتهای آموزشی
امکان کنترل حرکت نتها
- زبان موسیقی
- حروف موسیقی و نت خوانی و نت نویسی
- تاریخچه ساز سنتور
- ریتم شناسی
- آشنایی با مضراب سنتور و قسمت های محتلف آن
- یادگیری نحوه صحیح نشستن ژشت سنتور و گرفتن مضراب
- انجام تمرینات مضراب خارج هر سنتور و گرفتن مضراب
- درس های نوازندگی شامل 22 درس همراه با اجراهایی در سرعت های متفاوت
- اجرای برخی دروس همراه با تمبک
- گنجاندن علامات و اصلاحات اجرایی در خلال دروس
فرمت:dvd
تعداد:1 حلقه
شماره مجوز:145/15485451
هنرآموز:آقای سپهر رفیعیان
*****برای خرید به پایین بروید*****
تاریخچه سنتور
سنتور یکی از کهن ترین سازهای ایرانی است که ابداع آن را به فارابی نسبت می دهند. ولی نام این ساز بارها در کتب قدیمی در اشعار کهن و همینطور تصویر آن نیز در حجاریهای آشور و بابلیان (۵۵۹ قبل از میلاد) و در آثاره تاریخی شوش نیز دیده می شود و قدمت طولانی این ساز را نشان می دهد.
ابوالحسن علی بن حسین مسعودی (متوفی به سال ۳۴۶ ه.ق) مورخ مشهور و نویسنده کتاب مروج الذهب در شرح اوضاع موسیقی در زمان ساسانیان، هنگام نام بردن از سازهای متداول موسیقی ساسانی، واژه سنتور (سنطور) را ذکر می کند. در کتب قدیم و تالیفات ابونصر فارابی و ابن سینا نیز نام سنتور چند بار ذکر شده است.
برخی محققین بر این باورند که سنتور در زمان های خیلی دور از ایران به دیگر کشورهای آسیایی رفته است، چنان که امروزه نیز انواع مشابه این ساز در عراق، ترکیه، سوریه، مصر، پاکستان، هند، تاجیکستان، چین، ویتنام، کره، اوکراین و دیگر کشورهای آسیای میانه و نیز در یونان نواخته می شود.
می توان گفت که در طول تاریخ موسیقی ایرانی، سنتور یکی از پرطرفدارترین سازها در بین مردم بوده است و آن هم بدلیل نوای دلنشینی این ساز است. صدای خوش و در کنار آن، آسان جلوه نمودن نوازندگی این ساز (به صوریکه افراد مبتدی نیز می توانند صدای خوش از آن بوجود آورند)،باعث شده است که افراد زیادی به سوی این ساز کشیده شوند. ولی افسوس که فقط افراد اندکی این راه را ادامه داده و به هدف خویش می رسند. زیرا سنتور سازی است در آغاز راه، آسان، ولی در ادامه، بسیار سخت و دشوار. به طوریکه هیچ فردی بدون انجام تمرینهای فراوان،نتوانسته است بر این ساز مسلط شود.
سنتور در عهد قاجار، سازی بود تجملی و اشرافی (مانند جایگاه پیانو در زمان ما) که فقط متعلق به خانواده های مُرفه بود. تا اینکه استاد حبیب سماعی با کوششهای فراوان، به تدریج توانست آن را به میان عامه مردم آورده و گسترش دهد.
سنتور سازی است ذوزنقه ای شکل که معمولا آن را از چوب درخت گردو و سرو می سازند. بلندترین ضلع در سنتورهای معمولی (ضلع نزدیک به نوازنده)، ۹۰ سانتی متر، کوچکترین ضلع (ضلع دور از نوازنده)، ۳۵ سانتی متر، اظلاع کناری آن که به صورت مورب هستند، ۳۸ سانتی متر و ارتفاع آن نیز ۶ تا ۱۰ سانتی متر است. روی سطح سنتور دو حفره به شکل گل وجود دارد که علاوه بر زیبایی ظاهری ساز، در نرمی و لطافت و شفافی شدن صدای سنتور نیز نقش زیادی دارد.
سیمهایی که در سنتور به کار می روند، از دو جنس ساخته می شود. سیمهای زرد (بم)، از جنس مس و سیمهای سفید (زیر) نیز از جنس فولاد هستند. (البته لازم به ذکر است که در بیش از صد سال قبل که سیم مفتولی به صورت امروزی وجود نداشت، سنتور سازان از روده گوسفند، به عنوان سیم استفاده می کردن).
سیمها روی پایه های کوچک چوبی که به آنها «خرک» گفته می شود، قرار می گیرند. در سنتورهای معمولی، دو ردیف خرک ۹ تایی (جمعا ۱۸خرک) وجود دارد که به «سنتورهای ۹ خرک» معروفند. (سنتورهای ۱۱ و ۱۲خرک نیز وجود دارند که البته زیاد معمول نیستند.) خرکهای سمت راست به کناره راست ساز نزدیکترند و خرکهای سمت چپ، کمی بیشتر با کناره چپ فاصله دارند. (فاصله بین هر خرک ردیف چپ تا کناره چپ ساز را «پشت خرک» می گویند).
روی هر خرک ۴ سیم قرار می گیرد که دقیقاً باید یکصدا کوک شوند. کوک کردن سنتور، با چرخاندن «گوشی ها»، بوسیله آچار مخصوص انجام می شود. اگر حتی صدای یکی از ۴ سیمی که بر روی یک خرک قرار دارند، کمی با بقیه سیمها متفاوت باشد، صدای آن نت کاملا اشتباه می شود. به همین دلیل است که کوک کردن سنتور، امری بسیار دشوار و زمانبرست. محدوده صدادهی سنتور، کمی بیش از ۴ آکتاو است. به طوریکه پزیسیون سوم (پشت خرک)، زیرتر از پزیسیون دوم (سیمهای سفید) و همینطور پزیسیون دوم نیز، زیرتر از پزیسیون اول (سیمهای زرد) است. با اینکه از این نظر سنتور یکی از گسترده ترین سازهای ایرانی است اما این ساز دارای تمام فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی نمی باشد، یعنی در عین گستردگی، محدود است!
محدودیت سنتور بر می گردد به کوک آن. به طور مثال نوازنده برای نوازندگی از دستگاهی به دستگاه دیگر، با مشکل روبرو می شود و برای اینکار باید کوک یکی از نت ها را کمی تغییر دهد. (یا در مواقعی این چنین، نوازنده مجبور است خرکها را جلو و عقب ببرد که این باعث عدم توازن بین سیمهای سفید و پشت خرک می شود) بدلیل رفع این مشکل، چند سال پیش به پیشنهاد استاد حسین دهلوی، «سنتورهای کروماتیک و کروماتیک بم » ساخته شده است. سنتور کروماتیک دارای همان میدان صدای سنتورهای معمولی هستند ولی با خرکهای بیشتر (۳۰ خرک) و همینطور دارا بودن تمامی اصوات کروماتیک، که کاربرد آنها بیشتر در ارکسترهاست.
نوازندگی سنتور بوسیله دو چوب نازک که به آنها «مضراب» گفته می شود، نواخته می شود. مضرابها در گذشته بدون نمد بودند ولی در حال حاضر معمولا به مضرابها نمد می چسبانند که خود باعث لطیف تر شدن صدای سنتور می شود. سنتور سازی است که اگر نوازنده بر آن مسلط شود، می تواند بوسیله آن آثار زیبا و ماندگاری خلق کند. این ساز به خوبی قابلیت تکنوازی و همنوازی را دارا می باشد.
بررسی تاریخ تحول ساز سنتور نشان می دهد که این ساز طیف وسیعی از سبک ها و مکاتب مختلف را در قرن حاضر به خود اختصاص داده است به نحوی که پس از یک بررسی اجمالی، می توان اذعان داشت حداقل ۱۵ سبک و مکتب مختلف و فعال در این عرصه شهره خاص و عام اند. تنوع چشمگیر مکاتب و سبک ها باعث تنوع در صدادهی ساز، تکنیک نوازندگی و نحوه آهنگسازی و نغمه پردازی در سطوح مختلف بوده است.
بهترین سنتور نوازان از گذشته تا اکنون عبارتند از: محمدصادق خان «سرورالملک»، علی اکبر خان شاهی، حبیب سماع حضور، حبیب سماعی، رضا ورزنده، منصور صارمی، فرامرز پایور، رضا شفیعیان، مجید کیانی، اسماعیل تهرانی، پرویز مشکاتیان، پشنگ کامکار و اردوان کامکار و... می باشندسنتور یکی از کهن ترین سازهای ایرانی است که ابداع آن را به فارابی نسبت می دهند. ولی نام این ساز بارها در کتب قدیمی در اشعار کهن و همینطور تصویر آن نیز در حجاریهای آشور و بابلیان (۵۵۹ قبل از میلاد) و در آثاره تاریخی شوش نیز دیده می شود و قدمت طولانی این ساز را نشان می دهد.
ابوالحسن علی بن حسین مسعودی (متوفی به سال ۳۴۶ ه.ق) مورخ مشهور و نویسنده کتاب مروج الذهب در شرح اوضاع موسیقی در زمان ساسانیان، هنگام نام بردن از سازهای متداول موسیقی ساسانی، واژه سنتور (سنطور) را ذکر می کند. در کتب قدیم و تالیفات ابونصر فارابی و ابن سینا نیز نام سنتور چند بار ذکر شده است.
برخی محققین بر این باورند که سنتور در زمان های خیلی دور از ایران به دیگر کشورهای آسیایی رفته است، چنان که امروزه نیز انواع مشابه این ساز در عراق، ترکیه، سوریه، مصر، پاکستان، هند، تاجیکستان، چین، ویتنام، کره، اوکراین و دیگر کشورهای آسیای میانه و نیز در یونان نواخته می شود.
می توان گفت که در طول تاریخ موسیقی ایرانی، سنتور یکی از پرطرفدارترین سازها در بین مردم بوده است و آن هم بدلیل نوای دلنشینی این ساز است. صدای خوش و در کنار آن، آسان جلوه نمودن نوازندگی این ساز (به صوریکه افراد مبتدی نیز می توانند صدای خوش از آن بوجود آورند)،باعث شده است که افراد زیادی به سوی این ساز کشیده شوند. ولی افسوس که فقط افراد اندکی این راه را ادامه داده و به هدف خویش می رسند. زیرا سنتور سازی است در آغاز راه، آسان، ولی در ادامه، بسیار سخت و دشوار. به طوریکه هیچ فردی بدون انجام تمرینهای فراوان،نتوانسته است بر این ساز مسلط شود.
سنتور در عهد قاجار، سازی بود تجملی و اشرافی (مانند جایگاه پیانو در زمان ما) که فقط متعلق به خانواده های مُرفه بود. تا اینکه استاد حبیب سماعی با کوششهای فراوان، به تدریج توانست آن را به میان عامه مردم آورده و گسترش دهد.
سنتور سازی است ذوزنقه ای شکل که معمولا آن را از چوب درخت گردو و سرو می سازند. بلندترین ضلع در سنتورهای معمولی (ضلع نزدیک به نوازنده)، ۹۰ سانتی متر، کوچکترین ضلع (ضلع دور از نوازنده)، ۳۵ سانتی متر، اظلاع کناری آن که به صورت مورب هستند، ۳۸ سانتی متر و ارتفاع آن نیز ۶ تا ۱۰ سانتی متر است. روی سطح سنتور دو حفره به شکل گل وجود دارد که علاوه بر زیبایی ظاهری ساز، در نرمی و لطافت و شفافی شدن صدای سنتور نیز نقش زیادی دارد.
سیمهایی که در سنتور به کار می روند، از دو جنس ساخته می شود. سیمهای زرد (بم)، از جنس مس و سیمهای سفید (زیر) نیز از جنس فولاد هستند. (البته لازم به ذکر است که در بیش از صد سال قبل که سیم مفتولی به صورت امروزی وجود نداشت، سنتور سازان از روده گوسفند، به عنوان سیم استفاده می کردن).
سیمها روی پایه های کوچک چوبی که به آنها «خرک» گفته می شود، قرار می گیرند. در سنتورهای معمولی، دو ردیف خرک ۹ تایی (جمعا ۱۸خرک) وجود دارد که به «سنتورهای ۹ خرک» معروفند. (سنتورهای ۱۱ و ۱۲خرک نیز وجود دارند که البته زیاد معمول نیستند.) خرکهای سمت راست به کناره راست ساز نزدیکترند و خرکهای سمت چپ، کمی بیشتر با کناره چپ فاصله دارند. (فاصله بین هر خرک ردیف چپ تا کناره چپ ساز را «پشت خرک» می گویند).
روی هر خرک ۴ سیم قرار می گیرد که دقیقاً باید یکصدا کوک شوند. کوک کردن سنتور، با چرخاندن «گوشی ها»، بوسیله آچار مخصوص انجام می شود. اگر حتی صدای یکی از ۴ سیمی که بر روی یک خرک قرار دارند، کمی با بقیه سیمها متفاوت باشد، صدای آن نت کاملا اشتباه می شود. به همین دلیل است که کوک کردن سنتور، امری بسیار دشوار و زمانبرست. محدوده صدادهی سنتور، کمی بیش از ۴ آکتاو است. به طوریکه پزیسیون سوم (پشت خرک)، زیرتر از پزیسیون دوم (سیمهای سفید) و همینطور پزیسیون دوم نیز، زیرتر از پزیسیون اول (سیمهای زرد) است. با اینکه از این نظر سنتور یکی از گسترده ترین سازهای ایرانی است اما این ساز دارای تمام فواصل کروماتیک مخصوص موسیقی ایرانی نمی باشد، یعنی در عین گستردگی، محدود است!
محدودیت سنتور بر می گردد به کوک آن. به طور مثال نوازنده برای نوازندگی از دستگاهی به دستگاه دیگر، با مشکل روبرو می شود و برای اینکار باید کوک یکی از نت ها را کمی تغییر دهد. (یا در مواقعی این چنین، نوازنده مجبور است خرکها را جلو و عقب ببرد که این باعث عدم توازن بین سیمهای سفید و پشت خرک می شود) بدلیل رفع این مشکل، چند سال پیش به پیشنهاد استاد حسین دهلوی، «سنتورهای کروماتیک و کروماتیک بم » ساخته شده است. سنتور کروماتیک دارای همان میدان صدای سنتورهای معمولی هستند ولی با خرکهای بیشتر (۳۰ خرک) و همینطور دارا بودن تمامی اصوات کروماتیک، که کاربرد آنها بیشتر در ارکسترهاست.
نوازندگی سنتور بوسیله دو چوب نازک که به آنها «مضراب» گفته می شود، نواخته می شود. مضرابها در گذشته بدون نمد بودند ولی در حال حاضر معمولا به مضرابها نمد می چسبانند که خود باعث لطیف تر شدن صدای سنتور می شود. سنتور سازی است که اگر نوازنده بر آن مسلط شود، می تواند بوسیله آن آثار زیبا و ماندگاری خلق کند. این ساز به خوبی قابلیت تکنوازی و همنوازی را دارا می باشد.
بررسی تاریخ تحول ساز سنتور نشان می دهد که این ساز طیف وسیعی از سبک ها و مکاتب مختلف را در قرن حاضر به خود اختصاص داده است به نحوی که پس از یک بررسی اجمالی، می توان اذعان داشت حداقل ۱۵ سبک و مکتب مختلف و فعال در این عرصه شهره خاص و عام اند. تنوع چشمگیر مکاتب و سبک ها باعث تنوع در صدادهی ساز، تکنیک نوازندگی و نحوه آهنگسازی و نغمه پردازی در سطوح مختلف بوده است.
بهترین سنتور نوازان از گذشته تا اکنون عبارتند از: محمدصادق خان «سرورالملک»، علی اکبر خان شاهی، حبیب سماع حضور، حبیب سماعی، رضا ورزنده، منصور صارمی، فرامرز پایور، رضا شفیعیان، مجید کیانی، اسماعیل تهرانی، پرویز مشکاتیان، پشنگ کامکار و اردوان کامکار و... می باشند
شماره مجوز:145/15485451
برای خرید (نرم افزار آموزش سنتور اورجینال) روی دکمه زیر کلیک کنید و فرم سفارش را پر کنید طی دو الی سه روز کاری بسته بدستتان خواهد رسید ابتدا بسته را درب منزل یا محل کار تحویل بگیرید سپس پول آنرا به مامور پست پرداخت کنید
[ بازدید : 265 ] [ امتیاز : 3 ] [ نظر شما : ]
